از زمان قدیم، برخی از فرهنگ ها و تمدن ها به ویژه فرهنگ برخاسته از آیین مسیحیت، روی چشمان مرده سنت (cent) و سکه می گذاشتند تا وقتی که جسد خشک شود و نعش جمود یابد.
از مصریان باستان تا آمریکایی ها و حتی آفریقایی ها و برخی ملل قدیم از این روش برای بستن چشمان مردگان استفاده می کردند و دلایل انجام چنین کاری از فرهنگی به فرهنگ دیگر فرق می کرد.
اقوام و نزدیکان فرد از دنیا رفته بر این باور بودند که قرار دادن سکه بر روی چشمان مرده، هزینه ی ورود او به عالم ابدیت را می پردازد.
در برخی از فرهنگ ها معتقد بودند که این روش از چشم در چشم شدن اندوهبار و ترس آور با شخص فقید جلوگیری می کند. آنها می گفتند مرده با چشمان باز در جستجوی یکی از نزدیکان خود است، تا او را همچون خود به دنیای دیگر ببرد، به همین دلیل چشمانش را با سکه ای می پوشاندند که نتواند کسی را انتخاب کند.
از زمان قدیم، برخی از فرهنگ ها و تمدن ها به ویژه فرهنگ برخاسته از آیین مسیحیت، روی چشمان مرده سنت (cent) و سکه می گذاشتند تا وقتی که جسد خشک شود و نعش جمود یابد.
از مصریان باستان تا آمریکایی ها و حتی آفریقایی ها و برخی ملل قدیم از این روش برای بستن چشمان مردگان استفاده می کردند و دلایل انجام چنین کاری از فرهنگی به فرهنگ دیگر فرق می کرد.
اقوام و نزدیکان فرد از دنیا رفته بر این باور بودند که قرار دادن سکه بر روی چشمان مرده، هزینه ی ورود او به عالم ابدیت را می پردازد.
در برخی از فرهنگ ها معتقد بودند که این روش از چشم در چشم شدن اندوهبار و ترس آور با شخص فقید جلوگیری می کند. آنها می گفتند مرده با چشمان باز در جستجوی یکی از نزدیکان خود است، تا او را همچون خود به دنیای دیگر ببرد، به همین دلیل چشمانش را با سکه ای می پوشاندند که نتواند کسی را انتخاب کند.
برخی دیگر هم می گویند که این کار بر زیبایی جسد می افزاید، به خصوص وقتی که جسد پیش از تشییع در برابر دیدگان سایرین قرار می گرفت.
در فرهنگ یونان باستان دلیل دیگری برای قرار دادن سکه در چشمان مرده و یا حتی دهان او بود. این روش مرسوم، وسیله ای برای پرداخت قیمت جا به جا کردن اجساد از نهر سیاه استیکس( عالم زیرین ) بود. از دیدگاه یونانیان باستان ارواح مردگان به غارهای تاریک، دراز و پیچ در پیچ و گذرگاه های زیرزمینی سپرده می شدند و از پنج رودخانه دوزخی می گذشتند، اگر روح صاحب پولی بود ـ که در دهان جسد می‌گذاشتند ـ تا به مراقب (راننده قایق) که شارون نام داشت بپردازد، می‌توانست تا صد روز در نقطه دوردستی از رود استیکس پرسه زند.
- ۹۸/۱۱/۰۷