البته این به معنی آن نیست که ما برنامه‌ای نداریم یا خود را برای آینده آماده نمی‌کنیم. ما تمام این امور را می‌توانیم انجام دهیم و در عین حال از هر لحظه هم لذت ببریم؛ درست به همان شکلی که بر ما آشکار می‌شود؛ به طور مثال، اگر هدفمان این باشد که هر روز برای آمادگی در آزمون سراسری تست بزنیم، می‌توانیم این کار را در حالی انجام دهیم که از فرآیند تست‌زنی لذت ببریم؛ نه اینکه دایم به این فکر کنیم که: «آیا این تست یا مشابه آن در کنکور خواهد آمد و اگر تستی مشابه این تست در کنکور بیاید، من می‌توانم به آن پاسخ بدهم؟» یا مدام کتاب تست را ورق بزنیم و از حجم باقی مانده غصه آن بخوریم.
زمانی که ما خودمان را برای زندگی در لحظه آموزش می‌دهیم، خود را در آن لحظه فرو می‌بریم و زیبایی آن را کشف می‌کنیم. ما یاد می‌گیریم که روی انرژی خود، تمرکز کرده و آن را مدیریت کنیم. حتی زمانی که استراحت می‌کنیم، باید آن لحظه را مزه مزه کنیم. انجام این کار به ما فرصتی برای دوباره شارژ شدن، دوباره تازه شدن و پیدا کردن شفافیت می‌دهد.
اگر یاد بگیریم که از فرایند درس خواندن لذت ببریم، از این همه نگرانی، یاس و اندوه رهایی خواهیم یافت و آگاهانه، مسؤول و هدفمند زندگی خواهیم کرد و بهره‌وری از مواهب الهی و لذت بخشی زندگی را بیشتر احساس می‌کنیم.
وقتی ما در گذشته زندگی می‌کنیم و مدام برای اشتباهاتمان آه می‌کشیم یا از برخوردی که با ما شده است، گله داریم، اجازه نمی‌دهیم که تجارب دردناک و اشتباهات پیش آمده یا روزگار سخت، بگذرند؛ در واقع، ما خود را به درک حال و آینده‌ای مشابه محکوم می‌کنیم. ما باید بپذیریم که نمی‌توانیم گذشته را تغییر بدهیم. زندگی در لحظه، به معنی آن است که اجازه بدهیم گذشته عبور کند و به آینده اعتماد کنیم. اگر ما مثبت بین بوده و به زمان حاضر خوش بین باشیم، آینده ما نیز مثبت و امید بخش خواهد بود
البته این به معنی آن نیست که ما برنامه‌ای نداریم یا خود را برای آینده آماده نمی‌کنیم. ما تمام این امور را می‌توانیم انجام دهیم و در عین حال از هر لحظه هم لذت ببریم؛ درست به همان شکلی که بر ما آشکار می‌شود؛ به طور مثال، اگر هدفمان این باشد که هر روز برای آمادگی در آزمون سراسری تست بزنیم، می‌توانیم این کار را در حالی انجام دهیم که از فرآیند تست‌زنی لذت ببریم؛ نه اینکه دایم به این فکر کنیم که: «آیا این تست یا مشابه آن در کنکور خواهد آمد و اگر تستی مشابه این تست در کنکور بیاید، من می‌توانم به آن پاسخ بدهم؟» یا مدام کتاب تست را ورق بزنیم و از حجم باقی مانده غصه آن بخوریم.
زمانی که ما خودمان را برای زندگی در لحظه آموزش می‌دهیم، خود را در آن لحظه فرو می‌بریم و زیبایی آن را کشف می‌کنیم. ما یاد می‌گیریم که روی انرژی خود، تمرکز کرده و آن را مدیریت کنیم. حتی زمانی که استراحت می‌کنیم، باید آن لحظه را مزه مزه کنیم. انجام این کار به ما فرصتی برای دوباره شارژ شدن، دوباره تازه شدن و پیدا کردن شفافیت می‌دهد.
اگر یاد بگیریم که از فرایند درس خواندن لذت ببریم، از این همه نگرانی، یاس و اندوه رهایی خواهیم یافت و آگاهانه، مسؤول و هدفمند زندگی خواهیم کرد و بهره‌وری از مواهب الهی و لذت بخشی زندگی را بیشتر احساس می‌کنیم.
وقتی ما در گذشته زندگی می‌کنیم و مدام برای اشتباهاتمان آه می‌کشیم یا از برخوردی که با ما شده است، گله داریم، اجازه نمی‌دهیم که تجارب دردناک و اشتباهات پیش آمده یا روزگار سخت، بگذرند؛ در واقع، ما خود را به درک حال و آینده‌ای مشابه محکوم می‌کنیم. ما باید بپذیریم که نمی‌توانیم گذشته را تغییر بدهیم. زندگی در لحظه، به معنی آن است که اجازه بدهیم گذشته عبور کند و به آینده اعتماد کنیم. اگر ما مثبت بین بوده و به زمان حاضر خوش بین باشیم، آینده ما نیز مثبت و امید بخش خواهد بود.
راهکارهایی برای زندگی کردن در زمان حال
* لبخند بزنید؛ چون هر روز پر از امکانات جدید و نامتناهی است! هر روزتان را با لبخند شروع کنید. هر روز صبح کنترل نگرش شما به زندگی، در دستانتان است؛ پس خوش‌بین و منتظر بروز اتفاقات خوب باشید.
* روی گذشته‌تان متوقف نشوید. اگر هنوز در مورد آنچه که دیروز انجام داده‌اید صحبت می‌کنید، حواستان باشد که امروزتان را از دست داده‌اید
* برنامه‌ریزی کنید و روی کاری که الان میتوانید برای رسیدن به خواسته‌تان انجام دهید تمرکز کنید. برنامه‌ریزی به انسان انرژی می‌دهد. در کل، این عبارت را شعار زندگی خود قرار دهید: «من برنامه‌ریزی می‌کنم کارهایم را، و کار می‌کنم برنامه‌هایم را»
* روی یک کار تمرکز کنید. وقتی با یک دست چند هندوانه بر می‌دارید، ناخودآگاه تمرکز ذهنی شما از بین می‌رود و در حین انجام یک کار، به کار دیگری فکر می‌کنید. توجه داشته باشید که هر لحظه را فقط برای انجام یک کار ساخته‌اند.
* به محیط اطرافتان توجه کنید. نورها، اصوات، بوها و جزییات محیط را دریابید. با تمرکز به مکالمات دیگران، موسیقی و حتی سکوت را گوش دهید. موقع مکالمه به چشم‌های آدم‌ها نگاه کنید. غذا و نوشیدنی را مزه مزه کنید و طعم هر لقمه غذا را بچشید.
* تنفس کامل و عمیق داشته باشید. فایده تنفس عمیق در یوگا و مراقبه ثابت شده است و تنفس شکمی بهترین نوع آن است. هرگاه خواستید به درونتان توجه کنید و به لحظه حال بیایید، سه تا پنج نفس عمیق بکشید. چشمانتان را ببندید و به چیز دیگری فکر نکنید.
* به کف پاهایتان فکر کنید! این پیشنهاد، پیشنهاد عجیب و غریبی به نظر می‌رسد؛ اما اگراحساس می‌کنید که ذهنتان بدون اختیار شما، دایماً به چیزی که دیروز اتفاق افتاده است یا آن چه فردا قرار است اتفاق بیفتد، فکر می‌کند، فقط برای یک لحظه مکث کنید و روی کف پاهای خود تمرکز کنید.
چشمانتان را ببندید و فقط به کف پاهایتان فکر کنید. سعی کنید که پوست نرم کف پاهایتان را حس کنید؛ بدون اینکه با دست‌هایتان لمسش کنید. به سادگی از قدرت تمرکزتان استفاده کنید. کف پاهای خود را روی کفش‌های خود احساس کنید یا اینکه آنها را وقتی روی فرش گذاشته‌اید، حس کنید. هنگامی که پرزهای قالی پاهایتان را قلقلک می‌دهد، به انگشتان پا، قوس کف پایتان و فشاری که به قوزک پایتان می‌آید توجه کنید. شاید به نظر عجیب و غریب برسد، اما شما در حال حاضر کاملاً در زمان حال هستید و افکار مربوط به دیروز و فردای شما هم ناپدید شده‌‌اند!
* کودکان را الگوی خود قرار دهید. کودکان، استاد زندگی کردن در لحظۀ حال هستند و وقتی یک کودک گرسنه باشد، به شما می‌گوید که گرسنه است و منتظر نمی‌شود تا شرایط لازم برای غذا خوردن فراهم گردد؛ یا وقتی که خسته است، می‌خوابد. برخلاف کودکان، اکثر ما بزرگسالان با مسؤولیت‌ها و دغدغه‌هایی زندگی می‌کنیم که موجب می‌شوند ذهنمان از یک فکر به فکر دیگری بپرد. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، فرصت تجربه و استفاده از پتانسیل لحظۀ حال را از دست می‌دهیم، اما اگر روحیۀ کودکان را داشته باشیم، می‌توانیم در زمان حال و بدون دغدغۀ آینده یا غم گذشته، زندگی کنیم.
اگر یاد بگیریم که از فرایند درس خواندن لذت ببریم، از این همه نگرانی، یاس و اندوه رهایی خواهیم یافت و آگاهانه، مسؤول و هدفمند زندگی خواهیم کرد و بهره‌وری از مواهب الهی و لذت بخشی زندگی را بیشتر احساس می‌کنیم
اگر هدفمان این باشد که هر روز برای آمادگی در آزمون سراسری تست بزنیم، می‌توانیم این کار را در حالی انجام دهیم که ازفرآیند تست‌زنی لذت ببریم؛ نه اینکه دایم به این فکر کنیم که: «آیا این تست یا مشابه آن در کنکور خواهد آمد و اگر تستی مشابه این تست در کنکور بیاید، من می‌توانم به آن پاسخ بدهم؟» یا مدام کتاب تست را ورق بزنیم و از حجم باقی مانده آن غصه بخوریم.
- ۹۸/۱۱/۲۳